مقایسه الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورال در دو طرح اکلوزالی راهنمای کانینی و فانکشن گروهی در بیماران دارای پروتز ثابت تمام فک متکی بر ایمپلنت و افراد با سیستم دندانی طبیعی

چکیده مقدمه: به دلیل تفاوتهای بیومکانیک موجود بین دندانهای طبیعی و ایمپلنت ، به نظر می رسد که ایمپلنت ها بیشتر تحت تاثیر نیروهای افزاینده اکلوزالی قرار می گیرند که اغلب به عنوان عامل مستعد کننده ی تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و شکست درمان ایمپلنت- پروتزدر نظر گرفته می شود. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه طرحهای اکلوزالی مختلف ( راهنمای کانینی و فانکشن گروهی ) بر روی انقباض عضلانی ، عضلات ماستر و تمپورال در افراد با سیستم دندانهای طبیعی و تمام فک ایمپلنتی است. مواد و روش کار: تعداد 32 بیمار در دو گروه 16 نفره ، یک گروه با سیستم دندانهای طبیعی و گروه دیگر افراد دارای رستوریشن های تمام فک متکی بر ایمپلنت انتخاب شدند . هر دوگروه ، دو زیر گروه 8 نفره داشتند. یک زیرگروه طرح اکلوزالی راهنمای کانینی و زیرگروه دیگر فانکشن گروهی داشتند. انقباض عضلات افراد مورد مطالعه در حداکثر تماس دندانها و حرکت طرفی هنگامی که دندانهای کانین نوک به نوک قرار می گرفتند با دستگاه الکترومیوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین درصد انقباض عضله ماستر در حرکت طرفی نسبت به حداکثر تماس بین کاسپی ، به ترتیب عبارت است از : افراد دارای رستوریشن های تمام فک با فانکشن گروهی 20/72? ، افراد با دندانهای طبیعی با فانکشن گروهی 49/69? ، افراد دارای رستوریشن های تمام فک با راهنمای کانینی85/58? ، افراد با دندانهای طبیعی با راهنمای کانینی 91/30? . میانگین درصد انقباض عضله تمپورال در حرکت طرفی نسبت به حداکثر تماس بین کاسپی ، به ترتیب عبارت است از : افراد با دندانهای طبیعی با فانکشن گروهی 57/78? ، افراد دارای رستوریشن های تمام فک با فانکشن گروهی 87/70? ، افراد دارای رستوریشن های تمام فک با راهنمای کانینی 99/51? ، افراد با دندانهای طبیعی با راهنمای کانینی 55/31?.